Produkty na bazie propolisu, nazywanego również kitem pszczelim, są nieocenione w profilaktyce zdrowotnej oraz leczeniu różnych dolegliwości. Bez względu na porę roku, mogą okazać się doskonałym środkiem pomocnym w walce z problemami zarówno zewnętrznymi jak i wewnętrznymi. Szczególnie przydatny staje się on podczas jesieni i zimy, gdy częściej dochodzi do chorób dróg oddechowych. Propolis charakteryzuje się silnym działaniem wspomagającym i profilaktycznym. Jakie są główne właściwości propolisu, które powinniśmy uwzględnić?
Propolis jest substancją o żywiczno-balsamicznym charakterze. Ma formę tłustego mazidła, które w zależności od rośliny, z której pochodzi, ma jasnobrązowy, zielonkawy, brunatny, czerwonawy lub pomarańczowy kolor. Wydziela zapach żywicy i miodu. Poniżej 15 stopni Celsjusza propolis staje się twardy i kruszy się, ale po osiągnięciu 36 stopni Celsjusza nabiera plastyczności. Rozpuszcza się go w temperaturze 90 stopni Celsjusza.
Pszczoły gromadzą substancje żywiczne z pąków kwiatów i młodych pędów drzew, a następnie przenoszą je do ula w celu jego uszczelnienia. Przed nadejściem zimy pszczoły zużywają najwięcej propolisu, pokrywając nim wnętrze ula i regulując wielkość otworów wylotowych. Doświadczeni pszczelarze na podstawie wielkości szczelin pozostawionych przez pszczoły są w stanie przewidzieć, jaka będzie nadchodząca zima.
Warstwa propolisu nie tylko chroni ul przed niskimi temperaturami, ale również zapobiega rozwoju drobnoustrojów powodujących choroby, dzięki przeciwbakteryjnym i przeciwwirusowym właściwościom tej substancji. Propolis może również służyć pszczołom do balsamowania trupów szkodników, które dostały się do ula i nie mogły zostać usunięte przez pszczoły z powodu dużych gabarytów.
Słowo „propolis” pochodzi z języka greckiego i oznacza „przedmurze miasta”. Kit pszczeli stanowi dla pszczół swego rodzaju ścianę obronną, która chroni ule przed zagrożeniami zewnętrznymi, takimi jak chłód czy drobnoustroje. Dla ludzi, propolis jest naturalnym sposobem zabezpieczającym organizm przed różnymi chorobami.
Propolis jest zbierany przez pszczelarzy za pomocą kitołapek lub poprzez zeskrobywanie go z poszczególnych elementów ula. Pierwsza z metod jest bardziej efektywna, ponieważ pozwala na zebranie większej ilości propolisu. Tradycyjna metoda polegająca na usuwaniu propolisu z ram i beleczek nie zapewnia jednak satysfakcjonujących wyników. Intensywne pozyskiwanie kitu pszczelim może jednak zaburzać pracę pszczół i wpływać negatywnie na jakość propolisu. Pszczoły mogą zaczynać zbierać rozmaite substancje kleiste, które niweczą lecznicze i terapeutyczne właściwości propolisu.